Περισπούδαστο άρθρο περί του Ελληνικού Εθνικισμού παρέθεσε η ιστοσελίδα Daily Beast. Αρθρογράφος του εν λόγω άρθρου η Καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ στην Αγγλία, Δάφνη Χαλικιοπούλου. Στο άρθρο της εν λόγω καθηγήτριας, η οποία προφανώς έχει μελετήσει εις βάθος το ζήτημα, γίνεται μία ανασκόπηση του εν Ελλάδι Εθνικισμού, όπου γίνεται η παραδοχή πως ο Εθνικισμός είναι διάχυτος και πανταχού παρών στην ελληνική κοινωνία.
Ακριβώς επειδή ο Εθνικισμός είναι κάτι έμφυτο στους Έλληνες, όπως σημειώνει η καθηγήτρια, οι πολιτικοί των “mainstream” κομμάτων αναγκάζονται να παριστάνουν ενίοτε τους «εθνικιστές» για να αλιεύσουν ψήφους. Όπως σημειώνεται στο άρθρο αυτό είναι συνέπεια του γεγονότος πως η ελληνική κοινωνία ήταν καθαρώς εθνική μέχρι το 1991 και έτσι οι Έλληνες δεν έχουν «συμφιλιωθεί» με το πολυπολιτισμικό μοντέλο.
Το σημαντικό, όμως, στο εν λόγω άρθρο δεν είναι η γνώμη της εν λόγω καθηγήτριας για τον Ελληνικό Εθνικισμό. Τα σημαντικά είναι αυτά που παρατίθενται παρακάτω, αφού ξεκινάει επαναλαμβάνοντας την ρήση του Τσόμσκυ, του Γκρέυ και άλλων πολλών λέγοντας ότι «αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει (να εκπληρώσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις), είναι πολύ επίφοβο ότι η επόμενη αντι-συστημική εναλλακτική επιλογή είναι η Χρυσή Αυγή».
Και συνεχίζει προχωρώντας στο πυρήνα της «ποινικής» διερεύνησης της υπόθεσης, λέγοντας ότι «αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει σε έναν βαθμό να φέρει μια οικονομική ισορροπία, τότε οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής θα μπορούσαν να καταδικαστούν χωρίς πολλά-πολλά».
Τι σχέση μπορεί να έχει η μοίρα των διαπραγματεύσεων και η οικονομική κατάσταση της χώρας, με την εξέλιξη μίας δίκης; Πολύ μεγάλη, αφού μία πολιτική δίωξη εξαρτάται από πολιτικούς και μόνο παράγοντες. Μία δίκη, στην οποία δεν υπάρχει ούτε ίχνος στοιχείου που να συνδέει τους κατηγορούμενους Βουλευτές ενός Κινήματος με την οποιαδήποτε παράνομη πράξη, εξαρτάται προφανώς από την ισχύ της κυβερνήσεως που θα ασκήσει τις πολιτικές πιέσεις προς τους δικαστικούς, ώστε να εκμαιεύσει μία καταδικαστική απόφαση.
Ας μην ξεχνάμε, στο σημείο αυτό, ότι ο Σαμαράς όταν τηλεφωνούσε σε ανώτατο δικαστικό ζητώντας την προφυλάκιση Βουλευτών ή λίγο νωρίτερα όταν έβαζε τον Αθανασίου να απαιτεί προφυλακίσεις Βουλευτών ήταν κυβέρνηση και εξουσία ταυτόχρονα, ελέγχοντας πλήρως την δικαστική εξουσία, μέσω των «δικών του ανθρώπων».
Το πραγματικό δεδομένο σε αυτή την υπόθεση είναι ότι άνευ παρεμβάσεων, «Ντογιάκων» και λοιπών ευτράπελων, δεν μπορεί να υπάρξει καταδικαστική απόφαση στην εν λόγω υπόθεση και αυτό ακριβώς είναι που σημειώνει η Καθηγήτρια κάνοντας λόγο για συνάφεια της εξέλιξης της δίκης με την οικονομική κατάσταση της χώρας.